kierująca projektem: Clara Zgoła
realizacja: 2016 – 2018
program: PRELUDIUM, Narodowe Centrum Nauki
Celem projektu było wskazanie obszaru, w który współczesne praktyki artystyczne – w tym wypadku głównie literackie – pozostają w uchwytnym związku z praktykami miejskimi, czyli sposobami korzystania z miasta, jego doświadczania, o(prze)pisywania, a także współtworzenia. W centrum refleksji w projekcie znajdowały się dwa główne problemy: po pierwsze, analiza i interpretacja opowieści przestrzennych współczesnych powieściopisarzy francuskich, którzy swoją tożsamość, zarówno osobową, jak i artystyczną, definiują właśnie przez pryzmat poczucia paryskiej przynależności; po drugie, kwestia związków pomiędzy stosowanymi przez tych autorów technikami i strategiami literackimi a konkretnymi aspektami miejskiego środowiska, w którym te praktyki uzyskują swoje, nierzadko eksperymentalne, artykulacje. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że badana w projekcie twórczość prozatorska ma charakter autobiograficzny i hybrydowy. Główna hipoteza badawcza brzmiała następująco: w przeciwieństwie do nowoczesności paryska, literacka ponowoczesność na ulicach nie została dotychczas odpowiednio zbadana. Cel ten wymagał zarówno odmiennego sformułowania przedmiotu badań – uwzględnienia kreacji z zakresu kultury neoawangardowej, kontr- i subkulturowej, jak i adekwatnej strategii interpretacyjnej – przeniesienia akcentów z historii reprezentacji na antropologicznie zorientowaną analizę praktyk kulturowych.