kierujący projektem: dr Jan Borowicz
realizacja: 2016 – 2019
program: PRELUDIUM, Narodowe Centrum Nauki
W polskiej pamięci o Holokauście znajdują się reprezentacje Zagłady wykraczające lub będące na granicy tego, co uznawane jest za poprawne, stosowne i możliwe. Najczęściej zbywane są one określeniami o „niestosowności”, „kiczu” czy „tandecie”, oskarżeniami o uruchamianie w widzu lub czytelniku „najniższych instynktów” albo o „epatowanie przemocą i seksualnością”. Wydaje się, że czasem ten wartościujący sąd etyczny lub estetyczny nie ujmuje tego, co niepokoi na głębszym, nieświadomym poziomie tych reprezentacji, czyli skrajnego zbrutalizowania lub naseksualizowania doświadczenia Holokaustu. Perwersyjna reprezentacja Holokaustu stanowiłaby taką formę przetworzenia doświadczenia, w której pewien jego niemożliwy do wytrzymania aspekt nabiera innego znaczenia – gdy skrajna przemoc nasycona jest seksualną przyjemnością. Główny cel projektu to opis i analiza perwersyjnych reprezentacji Holokaustu w polskiej pamięci – przede wszystkim w ostatnich latach, gdy odchodzą ostatni świadkowie.
