zespół badawczy: dr hab. Paweł Rodak prof. ucz. (kierujący projektem), Natalia Grądzka, Jakub Jakubaszek, dr hab. Justyna Jaworska, dr Joanna Kubicka, dr Piotr Kubkowski, dr hab. Iwona Kurz, prof. ucz., dr hab. Małgorzata Litwinowicz-Droździel (współkierująca projektem), dr hab. Igor Piotrowski, dr Agata Sikora, dr Alicja Urbanik, Witold Zakrzewski
realizacja: 2013 – 2017
Narodowy Program Rozwoju Humanistyki
strona projektu: http://wystawykrajowe.uw.edu.pl/
Wystawy, zarówno krajowe, pretendujące do zaprezentowania możliwie szerokiego spectrum towarów wytwarzanych w Królestwie Polskim, jak i tematyczne, poświęcone np. rzemieślnictwu, rolnictwu czy zawodom sportowym, wydają się soczewką, przez którą dojrzeć można swoistość polskich procesów modernizacyjnych dokonujących się w XIX wieku. Ekspozycje, organizowane w latach 1821–1929 (od pierwszej wystawy krajowej do poznańskiej Powszechnej Wystawy Krajowej), wolno traktować jak próby ukazania tego, co w wybranej dziedzinie najlepsze, najbardziej obiecujące, najciekawsze, zaś strategie ich oglądania i zwiedzania odsłaniają, na ile zamysł organizatorów zbiegł się z zainteresowaniami odbiorców. Badanie mikrokosmosu wystawy powinno być w efekcie oparte na dostrzeżeniu napięcia między tym, co – i dlaczego – zdecydowano się pokazać, oraz tym, co chciano oglądać i co robiło największe wrażenie. Projekt zmierzał zatem do zbadania praktyk związanych z organizacją i recepcją wystaw przy uwzględnieniu ich autorefleksyjnego charakteru. Pozwalało też postawić pytanie o polską nowoczesność – o to, w jakim stopniu i na podstawie jakich doświadczeń Polacy postrzegali siebie jako nowoczesnych i w jaki sposób przedstawiali to na ekspozycjach.
