Przestrzenie widzialności. Wizualne konstrukcje tożsamości w Polsce po 1989 roku
kierująca projektem: dr Magda Szcześniak
realizacja: 2013 – 2015
program Preludium, Narodowe Centrum Nauki
Celem projektu była analiza wizualnych sposobów konstruowania tożsamości społecznych w Polsce po roku 1989. Projekt składał się z dwóch części, łączących teoretyczne rozważania na temat wizualnego charakteru tożsamości oraz mechanizmów pokazywania i rozpoznawania tożsamości w przestrzeniach publicznych. Pierwsza część projektu dotyczyła kwestii wizualizowania dostatku i przynależności do „wyższej” klasy w latach dziewięćdziesiątych, w drugiej zaś badaczka podjęła się analizy polityki widzialności mniejszości seksualnych i procesów kamuflowania oraz rozpoznawania homoerotyczności w polskiej kulturze wizualnej w latach dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych. Właściwym przedmiotem badania były zatem przekształcenia wyobraźni społecznej i wyobrażenia ekonomiczno-społeczne Polski czasów tak zwanej transformacji (samo to pojęcie jest symptomem określonego sposobu myślenia o wydarzeniach i konsekwencjach roku 1989) ujawniające się w szeroko rozumianej przestrzeni publicznej.
