Leopold Buczkowski. Przebłyski historii, przelotne obrazki, red. Agnieszka Karpowicz, Paweł Polit, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2021.
Książka prezentuje wizualną twórczość Leopolda Buczkowskiego, artysty który posługując się bardzo różnorodnymi technikami ukazywał dynamikę zmieniającego się świata, koncentrując się często na jego dezintegracji.
Leopold Buczkowski (1905-1989) jest rozpoznawalny przede wszystkim jako pisarz, autor nowatorskich utworów literackich, takich jak Czarny potok
(1954), Dorycki krużganek
(1957), Pierwsza świetność
(1966), Uroda na czasie
(1970) czy Oficer na nieszporach
(1975). Jego prozę charakteryzuje tendencja do wieloperspektywizmu i kolażowego łączenia fragmentów różnych tekstów. Badacze podkreślają dokumentalno-archiwalną poetykę tej twórczości, wskazują na wykorzystywanie formy scenariusza filmowego. Struktura utworów Buczkowskiego ma związek z jego refleksją nad historią, pojmowaną jako dziedzina zmagania się nieokiełznanych i niszczących sił – procesów o nieprzewidywalnych skutkach i przebiegu.
Twórczość artystyczną Leopolda Buczkowskiego, mniej znaną, cechuje różnorodność tematów i stylów oraz inwencja w doborze i łączeniu technik artystycznych. Buczkowski posługuje się rysunkiem, fotografią, technikami graficznymi i wodnymi, techniką olejną, kolażem. W późnej fazie twórczości nadaje swoim przedstawieniom charakter przestrzenny, kształtując rzeźby i asamblaże. Różnorodność ta wyrasta z wielokulturowej rzeczywistości Podola lat 30-tych XX wieku – zniszczonej przez wojnę krainy jego dzieciństwa i młodości, zamieszkiwanej przez ludność polską, ukraińską i żydowską.
