Książka dotyczy wybranych motywów i wątków dzieła Tadeusza Kantora, skupiających się wokół trzech podstawowych zagadnień: sobowtóra, melancholii i powtórzenia. Rozpatrywane są one w szerokiej perspektywie filozoficznej i estetycznej. Są to centralne figury twórczości Kantora, a zarazem pojęcia, które pod różnymi imionami pojawiają się w myśli współczesnej, co skłania, by zderzyć tę myśl z myślą Kantora, a tym samym pokazać, jak wiele istotnego wnosi ona do dyskusji nad podstawowymi problemami dzisiejszej filozofii, z zagadnieniem podmiotowości na czele. Okazuje się, że w wyniku takiego zderzenia nie tylko dzieło Tadeusza Kantora obrasta nowymi kontekstami, ale i teksty służące do ich budowy nabierają często nowego odcienia znaczeniowego.
