Wychodząc od najważniejszych pojęć zaproponowanych przez Deleuze’a w jego filozofii kina i zastanawiając się nad zwrotną i wielowymiarową relacją między ciałem a płaszczyzną obrazu, Paulina Kwiatkowska wprowadza w swojej książce pojęcie somatografii, które służy dowiedzeniu, że w kinie ciało może być jednym z istotniejszych elementów rozwijających refleksyjność obrazu filmowego, pozwalających na ukazywanie już nie tylko stanu materii, ale także procesów mentalnych. Funkcją ciała w obrazie filmowym nie jest bowiem jedynie reprodukcja, czyli potwierdzanie realności czy materialności ciała, ale również kompozycja, która umożliwia konceptualizację ciała – ujęcie go jako zarazem środka ekspresji i refleksji.
Rozważania teoretyczne uzupełnione są precyzyjnymi analizami konstrukcji postaci kobiecych w pięciu wybranych filmach przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Autorka pokazuje, że analiza funkcji i miejsca ciała w strukturach przestrzennych, czasowych i narracyjnych filmów umożliwia jednoczesne skupienie na innowacyjności formalnej filmu, na zarysowujących się w kinie autorskim preferencjach tematycznych i filozoficznych oraz na przemianach społeczno-obyczajowych związanych przede wszystkim z rolą kobiety w powojennej rzeczywistości.