Nagroda Rektora Uniwersytetu Warszawskiego w 2009 roku.
Film stanowi źródło tak do badania historii, jak do refleksji nad historiografią. Rejestruje wydarzenia ważne i codzienne (kroniki), pełni funkcję reprezentacji (film historyczny), jest też symptomem przemian obyczajowych i społecznych, dając wgląd w wyglądy i gesty („portret widzialnego”) oraz w postawy, idee i projekty wyobraźni charakterystyczne dla epoki, którą przedstawia. Odpowiada za wszystkie obrazy, które stają się powszechnie znane – zawsze pokazywane w kontekście określonych wydarzeń historycznych, z czasem je wypierają i zastępują. Za każdym razem jest jednak pewnym tekstem, który wymaga odczytania i krytycznej analizy – nigdy bowiem, wbrew pozorom, obraz nie mówi „sam za siebie”. Antologia Film i historia prezentuje zróżnicowane perspektywy i ujęcia krytyczne, dzięki którym Historia i historie zapisane na taśmie filmowej mogą „się przebudzić i przeżywać na nowo minione godziny”, jak chciał tego pionier polskiej kinematografii, Bolesław Matuszewski. Ożywają dzięki nim filmy, które często należą już do historii – ale ożywa też w nich sama historia.
