Kulturoznawca, inicjator tzw. warszawskiej szkoły antropologii widowisk; em. profesor w Zakładzie Teatru i Widowisk IKP, którym kierował w l. 2003-2009. Prowadzi badania nad widowiskami kulturowymi, szczególnie obrzędami kultów posesywnych, nad performansami społecznymi i nad przedstawieniami teatralnymi, zwłaszcza awangardowymi i neoawangardowymi. W swoich badaniach kulturoznawczych łączy metody antropologii widowisk, performatyki oraz nauki o teatrze.
Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1987 r. na podstawie rozprawy Poszukiwania etnologiczne współczesnej awangardy teatralnej (część opublikowana w 1988 r. pt. Święty Artaud, Nagroda Funduszu Literatury i Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej 1989); stopień doktora habilitowanego – w 2001 r. na podstawie książki Dziady. Teatr święta zmarłych (książka wydana w 1999 r., Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej i Sportu 2002). W 2004 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych nadany przez Prezydenta RP.
Członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN, w l. 2007-2011 jego przewodniczący.
Członek Polskiego Komitetu do spraw UNESCO.
Członek Polskiego PEN Clubu.
W l. 2017-2020 członek Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów.
W l. 2010-2012 przewodniczący Zespołu ds. niematerialnego dziedzictwa kulturowego w MKiDN.
W l. 2005-2012 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki UW. W l. 2012-2016 professeur associé na UFR d’Études slaves i dyrektor Centre de civilisation polonaise na Université Paris-Sorbonne. W l. 2016-2020 przewodniczący Rady Naukowej IKP.
Członek Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego i Stowarzyszenia Katedra Kultury.
Członek rad naukowych, programowych, redakcyjnych i wydawniczych m.in. „Didaskaliów. Gazety Teatralnej”, „Journal of Theatre Anthropology” (Mediolan), „Pamiętnika Teatralnego”.
W l. 1991-2021 pracownik i współpracownik Wydziału Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.
Autor książek:
- Na drodze do kultury czynnej. O działalności instytutu Grotowskiego Teatr Laboratorium w latach 1970–1977 (1978); On the Road to Active Culture: The Activities of Grotowski’s Theatre Laboratory Institute in the Years 1970–1977 (1979);
- Święty Artaud (dwa wydania: 1988, 2001, Nagroda Funduszu Literatury oraz Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej 1989); Svatý Artaud (2024);
- Samba z bogami. Opowieść antropologiczna (trzy wydania: 1995, 2007, 2016);
- Dziady. Teatr święta zmarłych (dwa wydania: 1999, 2020, Nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej i Sportu 2002); Dziady. Teatr swiata pomerłych (2019)
- Wielki mały wóz (2001, Nagroda Polskiego Ośrodka International Theatre Institute z okazji 42. Międzynarodowego Dnia Teatru Teatralna Książka Roku 2002);
- Swit kulturnych dijstw (2009).
Wypromował 9 doktorów i 144 magistrów.
Nagrodzony przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za całokształt dorobku. Odznaczony m.in. Złotym Medalem za Długoletnią Służbę, Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Uniwersytetu Warszawskiego, Złotym Medalem Akademie múzických umění w Pradze.
