Historyczka literatury i kultury polskiej, kulturoznawczyni, od 2013 roku kieruje Zakładem Historii Kultury, od 2012 – międzyzakładowym Zespołem Badań Pamięci o Zagładzie. Zajmuje się historią kultury polskiej XX wieku, a szczególnie badaniem świadectw Zagłady oraz przemian polskiej pamięci zbiorowej o Holokauście.
Prowadzone zajęcia: historia kultury polskiej XX wieku (ćwiczenia i wykład), analiza tekstu literackiego, a także seminarium magisterskie, seminarium licencjackie oraz konwersatoria (m.in. Wiek XX; wiek świadka i świadectwa, Polska pamięć o Auschwitz, Doświadczenie Zagłady w imaginarium kultury polskiej, Temat Zagłady w kulturze popularnej, Ekspozycje Zagłady).
Autorka książek „Nie wiem, jak ich mam cenić…” Strefa ambiwalencji w świadectwach Polaków i Żydów (2019) oraz Doświadczenie Zagłady z perspektywy dziecka w polskiej literaturze dokumentu osobistego (2009, Nagroda w Konkursie „Monografie” Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej), współautorka Obyczajów polskich. Wiek XX w krótkich hasłach (2008), współredaktorka podręczników akademickich Antropologia ciała (2008) i Antropologia twórczości słownej (2012) oraz książki Szpakowska (2010). Opracowała książkowe wydanie dziennika Reni Knoll (2012).
W latach 2012-2018 roku kierowała projektem badawczym „Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej” finansowanym z Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki (0098/NPRH2/H11/81/2012). Najważniejszym efektem jego realizacji jest monografia Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej (red. Paweł Dobrosielski, Justyna Kowalska-Leder, Iwona Kurz, Małgorzata Szpakowska; 2017).
