Nagroda Polskiego Ośrodka International Theatre Institute (ITI) – Teatralna Książka Roku 2002.
Książka jest przede wszystkim o teatrze – o teatrze Jerzego Grzegorzewskiego, Eugenia Barby, Włodzimierza Staniewskiego, Jerzego Jarockiego, Tadeusza Kantora, Jerzego Grotowskiego. Na pierwszym planie są tu więc utwory teatralne, ich styl – oszałamiający i ogromnie wymagający – oraz ich zawartość myślowa, myśl twórców i myśl odbiorców, schodzące się w godzinie skupienia teatralnego. Toteż w tle majaczą zarysy refleksji zbiorowej, jaką ona była – lub być mogła – w kulturze polskiej niedługo po transformacji ustrojowej 1989 roku. Jednym z sekretów siły oddziaływania przedstawienia teatralnego, jak w ogóle większości widowisk kulturowych, jest niespotykana w innych sztukach dosłowność metafory. To paradoks, że teatr, który był pomyślany jako metafora i bywał odsądzany od czci i wiary jako fałsz, może przywracać nas rzeczywistości i służyć do poznania prawdy – o społeczeństwie, o człowieku. Oto wielkość – małego wozu.
