Przejdź do głównej treści →

Kultura wizualna w Polsce: pojęcia, języki, metaobrazy

Kultura wizualna w Polsce: pojęcia, języki, metaobrazy

zespół badawczy: dr hab. Iwona Kurz prof. ucz (kierująca projektem), dr Paulina Kwiatkowska, dr hab. Wojciech Michera, dr Magda Szcześniak, dr Łukasz Zaremba

realizacja: 2013 – 2016

program: OPUS, Narodowe Centrum Nauki

strona projektu: www.kulturawizualna.uw.edu.pl

Poznanie współczesnego potencjału mówienia i pisania o wizualności musi opierać się na rozpoznaniu ich genealogii, historii oraz ciągłej mediacji pomiędzy dziedzinami i obszarami badawczymi oraz rejestrami wypowiedzi, na wyjęciu istniejących kategorii, tekstów i ujęć z wąskich pól badawczych ograniczonych perspektywą ustabilizowanych już dyscyplin i ich języków. Podstawowym efektem poszukiwań w projekcie będzie zatem rozpoznanie zasobów i potencjału polskiej refleksji nad widzeniem i jego praktykami, prowadzonej w drugiej połowie wieku XIX i w wieku XX, oraz próba jej przepracowania pod kątem potrzeb kultury współczesnej i kształtującego się języka dyscypliny, jaką są badania kultury wizualnej. Z jednej strony projekt sięga w przeszłość, do źródeł polskiej nowoczesności (jako momentu pojawienia się mediów, przedefiniowania widzenia i narodzin naukowych sposobów ujmowania widzenia i wizualności), zgodnie z podejściem „archeologicznym” (Zieliński, Crary, Manovich), w którym rozpoznania historycznokulturowe mają prowadzić do lepszego rozumienia współczesności – zarówno diagnozy samej dyscypliny badawczej, jak i, szerzej, dzisiejszej kondycji społecznej i cywilizacyjnej w tej mierze, w jakiej refleksja nad widzeniem i jego praktykami pozwala ją odsłonić. Z drugiej strony istotny jest kontekst współczesnych praktyk widzenia, i potocznych, i artystycznych; sztuki wizualne traktowane są tutaj jako laboratorium refleksji nad dziedziną.

Ten serwis korzysta z cookies Polityka prywatności