Utopia nowych ruchów religijnych opiera się zasadniczo na akceptacji rzeczywistości. Docenianie świata odbywa się zazwyczaj już na poziomie praktyk. Negacja nigdy nie jest totalna. Widać to najlepiej w neoreligijnych koncepcjach eschatologicznych: przejście od teraźniejszości do wieczności okazuje się płynne – życie w zaświatach bardzo przypomina ziemskie bytowanie. Członkowie ruchów religijnych z pełną świadomością dążą do szczęścia tu i teraz.
