Doktorantka w Zakładzie Teatru i Widowisk, absolwentka kulturoznawstwa Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (ze specjalizacją teatr w kulturze) i teorii tańca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. Zajmuje się, w teorii i praktyce tańcem, a szczególnie klasycznymi indyjskimi tańcami świątynnymi odissi i bharatanatjam oraz półklasycznym tańcem serajkela ćhau, których naukę pobierała od nauczycieli w Indiach (Smt. Kavita Dwibedi, Guru Shashadhar Acharya) oraz tańcami swingowymi. Członkini Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych, Polskiego Forum Choreologicznego i badawczej grupy LAJT – Latającej Akademii Języków Tańca.
Wybrane publikacje:
- Mahari – boskie tancerki w męskim świecie sztuki w: Almanach Antropologiczny Communicare, Aktorka/Emancypacje, nr 06, 2017
- Sposób konstruowania postaci kobiecej w tańcu odissi i serajkela ćhau, w: Między Wschodem a Zachodem, między Północą a Południem 2, 2018
- Trzecie oko boga Śiwy. Spojrzenie w tańcu i teatrze indyjskim, w: Maska magazyn antropologiczno-społeczno-kulturowy nr 43, 2019
- Taniec jako narzędzie międzykulturowe. Analiza procesu nauki tańca indyjskiego, w: Kultura Współczesna, Języki Tańca, 2020