Nagroda Ministra Edukacji Narodowej w 2002 roku.
Są więc dwie przesłanki antropologii kulturowej. Jedna to owa specyficzna odmiana wyobraźni, która ożywia się wówczas, gdy filozofia – nie odchodząc przecież od swej najpierwszej dyrektywy „gnóthi seautón”: poznaj siebie samego – wyrusza w podróż. Druga przesłanka, o którą trzeba uzupełnić tę pierwszą, to gnostycki obraz człowieka, który stoi pośród światów i czasów. Przypominając wciąż i wciąż ten obraz, antropologia kulturowa buduje swoje modele – czysto teoretyczne, jednak prawdopodobne, bo wywiedzione z doświadczenia, które będąc poznaniem innego, jest przecież zarazem – a właściwie dopiero ono – poznaniem siebie samego. […]
Pod spodem scenariuszy misteryjnych i obrzędów transowych, w najgłębszej warstwie, zawsze można odkryć obrzędy kultu zmarłych. Dziady.
