Kulturoznawca, adiunkt w Zakładzie Filmu i Kultury Wizualnej IKP UW. Członek redakcji kwartalnika „Konteksty”. Zajmuje się teorią obrazu, filmu, narracji, a także antropologią praktyk pocztowych. Amatorsko uprawia jazz (fortepian, perkusja, teoria).
Prowadzone zajęcia: seminarium magisterskie, narratologia, warsztat metodologiczny, antropologia jazzu.
Autor książek Anty-Däniken (1992, 1994) oraz Piękna jako bestia. Przyczynek do teorii obrazu (2010), kilkudziesięciu artykułów, tłumaczeń (m.in. Barthes, Lacan, Elsner, Koerner), filmów telewizyjnych.
Wybór publikacji z ostatnich lat (artykuły): – Myślenie w perspektywie bezdomności. Daidalos, kharis, ikelos, „Konteksty” 2017, nr. 1-2; – Trupie podobieństwo, „Teksty drugie” 2018, nr 4; – Obraz, opowieść, Ghost Images, „Konteksty” 2018, nr. 4; – Ta deina, ta thaumata. Dwa greckie przykłady wyjątkowości człowieka, [w:] Imiona anomii. Literatura wobec doświadczenia stanu wyjątkowego, red. P. Sadzik, Warszawa 2019; – „Na skrzynce pocztowej opieram chwilę głowę”. O znaczkach i kartach (przykład Francji), „Konteksty” 2020, nr 1-2; O gorączce fotograficznego archiwum Stefanii Gurdowej. Polemika z Dariuszem Czają (w druku).
